De eerste Nederlandse zege in de Giro d’Italia 2025 is een feit. Niet Olav Kooij, maar Casper van Uden heeft de eerste echte sprintersrit naar zijn hand weten te zetten. De renner van Picnic PostNL versloeg topfavoriet Kooij en Maikel Zijlaard, die voor een volledig Nederlands podium zorgde.
Na een eerste rustdag (of moeten we zeggen reisdag?) trok de Giro-karavaan zich weer in gang voor de eerste rit op Italiaanse bodem. In de vierde etappe naar Lecce stond een massasprint in de sterren geschreven. Het parcours voerde over voornamelijk vlakke wegen, met slechts één col van vierde categorie. De renners reden eerst oostwaarts naar de kust, om daarna zuidwaarts richting Lecce te koersen, waar de finale werd ingeluid met een lokale ronde.
Hoe sterk is de eenzame fietser
De traditionele vroege vlucht liet niet lang op zich wachten. Francisco Muñoz (Team Polti-VisitMalta) koos al vroeg het ruime sop en kreeg meteen de zegen van het peloton. Het kon weleens een eenzame dag worden voor de Spaanse koploper, want niemand leek aanstalten te maken om de oversteek te maken vanuit het peloton. De voorsprong van Muñoz liep al snel op tot boven de vier minuten.
Voor de sprintersploegen was dit een ideale situatie: het bleek voor Lidl-Trek (voor rozetruidrager Mads Pedersen) en Alpecin-Deceuninck (in dienst van Kaden Groves) een koud kunstje om koploper Muñoz in bedwang te houden. Verder was er niet veel te melden in deze vrij geschiedenisloze etappe. Bij de tussensprint in Polignano a Mare werd er nog gesprint om de punten – de verrassende Plowright bleek er de snelste, voor Kooij en Pedersen – maar dat was het wel.
Valpartij met Pedersen en Ciccone, Roglic pakt boniseconden
Er leek zo geen vuiltje aan de lucht voor de renners, maar plots was er commotie in het peloton. Op goed 125 kilometer van de streep gingen meerdere renners tegen de vlakte. Zo waren Mads Pedersen en Giulio Ciccone – de twee kopmannen van Lidl-Trek – betrokken bij de chaos. De Deense rozetruidrager en Italiaanse klimmer bleven wel ternauwernood recht en zaten vliegensvlug weer op de fiets. Minder goed nieuws was er voor Nickolas Zukowsky: de Canadese Giro-debutant moest met een vermoedelijke sleutelbeenbreuk opgeven.
De andere gevallen renners zaten al snel weer op de fiets en konden zo hun plaats weer innemen in het peloton, dat op weg was naar de Red Bull-kilometer in Ostuni. Muñoz kwam hier als eerste door en streek zo zes bonificatieseconden op, maar interessanter was het gevecht voor de resterende vier en twee seconden in het peloton. Isaac del Toro trok aan het langste eind, voor Primoz Roglic, die zo op kousenvoeten twee extra seconden wist te veroveren.
Na dit sprintintermezzo keerde de rust weer terug in het peloton en was het wachten op het inrekenen van eenzame vluchter Muñoz. Dit gebeurde op 56 kilometer van de finish. Na het leeuwendeel van de etappe moederziel alleen vooraan te hebben gereden, was de renner van Team Polti-VisitMalta eraan voor de moeite. Dat was allemaal nog voor de tweede en laatste tussensprint in San Pancrazio Salentino, waar Kooij Pedersen nipt wist af te troeven.
Nerveuze finale, Pedersen komt weer met schrik vrij
Na deze voorzichtige krachtmeting tussen de twee topsprinters, was het wachten op het échte duel in de straten van Lecce. In aanloop naar de sprint werd het tempo flink de hoogte ingejaagd en dit verliep niet zonder brokken. Bij een nieuwe valpartij deelde Lidl-Trek weer in de klappen. Søren Kragh Andersen ging onderuit, terwijl Pedersen en Ciccone – niet voor het eerst vandaag – werden opgehouden.
Ze wisten ook nu weer op tijd terug te keren in het peloton, maar het bleek vervolgens niet evident om nog op te schuiven. Het gevecht om de betere posities was inmiddels in alle hevigheid losgebarsten, waardoor het peloton op een lint werd getrokken. Onder aanvoering van Decathlon AG2R, INEOS Grenadiers (met een bijzonder sterke Joshua Tarling) en Alpecin-Deceuninck lag het tempo onverminderd hoog.
Zo naderde het peloton met rasse schreden de laatste kilometer. In aanloop naar de sprint waren de meeste ogen gericht op Visma | Lease a Bike en topfavoriet Kooij. Die laatste kon in de slotkilometer niet rekenen op de verwachte lead-out van Wout van Aert, die in geen velden of wegen te bekennen was, maar Edoardi Affini wist de rol van Van Aert met verve over te nemen. Kooij leek zo in een ideale positie te beginnen aan de spurt.
Nederland boven in Lecce
De Nederlander raakte op het moment suprême echter wat ingesloten en kon zo niet meteen reageren op de aanzet van zijn landgenoot Casper van Uden. De sprinttroef van Picnic PostNL kwam er met machtige pedaalslagen uit en sloeg bij zijn eerste sprintgelegenheid in een grote ronde meteen toe. Kooij moest genoegen nemen met de meest ondankbare ereplaats, Maikel Zijlaard kwam als derde over de meet en zorgde zo voor een heus 1-2-3’tje voor Nederland.